لم از ظلمت غم ها گرفته از این بی مهری دنیا گرفته

نمی دانم بخندم یا بگریم دلم اندازه دنیا گرفته

فرق نمیکنه هوای الان چند نفره است!
مهم اینه که تو نیستی و
من مجبورم “تنهایی” دلتنگی آسمان را تحمل کنم.

از دل کوچه گذشتم از میون جاده ی خیس
این مسیر بدون برگشت که واسم هیچ آشنا نیست
میخوام آرامش بگیرم من که تو غصه اسیرم
حق من نیست مثل سایه توی تنهایی بمیرم…

همین جا درون شعرهایم بمان
تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد
به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛
من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها
شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان
تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم

چشمانم رامیبندم
نقابت را بردار
بگذار صورتت هوایی بخورد..

کبری،تصمیـم نمی گیرد!
دهقان،فداکاری نمی کند!
پسر ِ شجـاع،ترسو شده است!
لوک،بــدشانسی می آورد!
پلنگ ِ صورتی،زرد شده است!
……میتـی کومان،استعفـا داده است!
پروفسور بــالتازار، جعلی مدرک گرفته است!
ای کیــو ســان،مـُـدل ِ مو عوض می کند!
دو قلـــوها،دست ِ هــم را نمـــی گیــرند!
رابین هـود،بــا دزد ها رفیق شده است!
…پینوکیـو،به فکر ِ جرّاحی ِِ بینی است!
یـوگی،دوستـانش را مـی فروشـد!
پـت و مـت،پُست وزارت گرفته اند!
دخترک ِکبریت فروش، رفته دوبی !.
ولی… ولی چوپـان ِ دروغگو،هنوز دروغ می گوید

ببین غمگین،ببین دلتنگ دیدارم...

ببین خوابم نمی آید، بیدارم...

نگفتم تا کنون، اما کنون بشنو:

تورا بیش از همه کس دوست میدارم

از باران

بی ترانه

گریه های بی بهانه

با تو بوده ام ، همیشه و در همه جا

با تو نفس کشیده ام ، با چشمان تو دیده ام

مرا از تو گریزی نیست

چنانکه جسم را از روح و زمین را از آسمان و درخت را از آفتاب

تو دلیل من برای حیات بودی و هستی

و چنان با این دلیل زیسته ام که باور کرده ام

علت بودن من تو هستی

پاسخ من به آغاز و پایان زندگی این است

« همیشه با تو »

بـیـخـیـال خـیـالـت مـیـشـوم . . .
و مـیـسـپـارمـت بـه دسـت ِ "او" امـا چـه کـنـم کـه "او" . . .

فـقـط یـک ضـمـیـر "سـوم شـخـص غـایـب" نـیـسـت

"او" کـسـی سـت کـه . . .

تـمـام هـسـتی ِ ایـن "اول شـخـص مـخـاطـب ِ" حـاضـرت را . .

بـه آتـش کـشـیـده اسـت !

به جان هر چه عاشق توی این دنیای پر غوغاست

قدم بگذار روی کوچه های قلب ویرانم

بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد

دعا کن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم

غریبانه شکستم من اینجا تک و تنها / دل خسته ترینم در این گوشه دنیا

ای بی خبر از عشق که نداری خبر از من / روزی تو آیی که نمانده اثر از من

من وقتی به دنیا آمدم چیزی در گوشم طنین کرد و گفت

تا آخر عمرت با تو خواهم بود

گفتم تو کیستی : گفت من غم هستم

فر یاد وسکوت گاهی در هم می آمیزند ومن حیران مانده ام که کدام یک

     تو چه مي داني اين دل كه پشت پيراهني از گل سرخ پنهان است

چقدر دلتنگ توست؟اگر ديواره ي دهليزهايش را ببيني كه با نام تو تزيين شده، 

اگر صداي تند وهيجان آلودش را بشنوي ،آنگاه شايد كمي - فقط كمي- او را درك

كني.  تو چه مي داني اين چشم كه از ميان تيرهاي مژگان و كمان   ابروان  ردپاي

تورا دنبال مي كند، چقدر مشتاق ديدار توست؟

اگر خود را در آيينه اش تماشا كني  و رودهاي گرمي كه دمادم از آن جاري

مي شوند ببيني آن وقت شايد كمي - فقط كمي - به او حق بدهي. نه، تو اينها را

نمي داني.  اگر مي دانستي ... حتم داشتم حتي يك لحظه هم مرابا غم هايم تنها

نمي گذاشتي    و دلت نمي آمد كه شعر هايم را نخواني.  كاش مي دانستي كه

هر قطره باران آيينه اي است  كه مي تواني عشق مرا به خودت در آن ببيني،

 آنگاه در روزهاي باراني هيچ گاه از قاب پنجره كنار نمي رفتي

چرا گم شدي ؟!؟!؟

گاهی دلم می خواهد وقتی بغض میکنم!

دلم خیلی گرفته

باز باران ٬با ترانه

میخورد بر بام خانه

خانه ام کو ؟ خانه ات کو؟

آن دل دیوانه ات کو؟

روزهای کودکی کو؟

فصل خوب سادگی کو؟

یادت آید روز باران

گردش یک روز دیرین؟

پس چه شد دیگر ٬کجا رفت؟

خاطرات خوب و رنگین

در پس آن کوی بن بست

در دل تو٬ آرزو هست؟

کودک خوشحال دیروز

غرق در غمهای امروز

یاد باران رفته از یاد

آرزوها رفته بر باد

باز باران٬ باز باران

میخورد بر بام خانه

بی ترانه ٬ بی بهانه

بیخودی پرسه زدیم صبحمان شب بشود بیخودی حرص زدیم سهممان کم نشود ما خدا را با خود سر دعوا بردیم و قسمها خوردیم ما بهم بد کردیم ما به هم بد گفتیم ما حقیقتها را زیر پا له کردیم وچقدر حظ بردیم که زرنگی کردیم روی هر حادثه ای حرفی از پول زدیم از شما میپرسم ما که را گول زدیم؟ ( دکتر شریعتی )

ستاره وقتی میشکنه میشه شهاب، اما دلی که میشکنه میشه سوال بی جواب. چیلرو

دلم پُــــــــــر است ؛ 

پُــــــــــرِ پُــــــــــرِ پُــــــــــر!!!! 

آنقــــــدر که گاهی اضافه اش، 

از چشمانم می چـــــکد !

میدانی چندبارازفکرمن گذشته ای؟؟؟؟